Kia Ora!

Hallo (kia ora)! En dankjewel (kia ora) Noordereiland voor een ontzettend mooi en afwisselend landschap met vele leuke activiteiten die ik heb kunnen doen.

Raglan
Om te beginnen gingen we met de Stray bus naar Raglan. De accommodatie lag in de bergen met uitzicht op zee. Je kunt daar erg goed surfen, maar de surfers spotten in de verte tijdens de zonsondergang was voor mij voldoende :) Na de bbq zijn we glimwormen gaan bekijken die in de bosjes wonen. Echt een schitterend gezicht om alle witte stipjes te zien. Alsof er allemaal kerstlichtjes in de bosjes zijn opgehangen.

Waitomo caves
De volgende dag gingen we naar de glimwormengrot om nog meer glimwormen te bewonderen. Eerst moesten we een wetsuit, helm met licht en rubberen laarzen aandoen en na een kleine wandeling door een heuvelachtig landschap kwamen we aan bij de grot. Via een ladder naar beneden toegegaan waar de klim- en klautertocht begon. Over allemaal rotsblokken en waterplassen liepen we steeds dieper de grot in. Op een gegeven moment kregen we de opdracht om onze lampjes uit te doen, elkaar vast te pakken bij de schouder en de gids te volgen. Toen volgde een wandeling waarbij ik niet kon stoppen om naar boven te kijken: het hele plafond was bezaaid met lichtjes. De staart van de glimworm is namelijk lichtgevend waardoor ze vliegjes aantrekken. Die blijven vervolgens in een soort hele dunne webdraadjes hangen waardoor de glimworm eten heeft. Na een tijdje mochten we ons lampje weer aandoen en werden de plassen steeds dieper en onze wetsuit en laarzen steeds natter. Toen kwamen we bij een stroompje aan waar rubberen banden klaar lagen. Achter elkaar stroomden we door de grot met glimwormen boven ons als verlichting. Dit zou echt een topattractie in de Efteling kunnen zijn. Na nog een stuk echt gezwommen te hebben in ijskoud water, veel geklauterd en nog meer gelopen te hebben, bereikten we na ongeveer 2 uur de uitgang. Onder de heuvels bleek deze enorme grot te liggen. Gevonden door een herder die telkens schapen verloor. Waar heb ik dat meer gehoord?

Hobbiton
De volgende dag stonden de studio's van Lord of the Rings en de Hobbit op het programma. In Hobbiton vind je 44 woningen van de hobbits die her en der in het glooiende heuvellandschap verspreid liggen. Zo zie je overal de ronde voordeuren van de woningen met keurig aangeharkte tuintjes, moestuinen met vogelverschrikkers en appelbomen met een ladder ertegenaan, allerlei kleuren bloemen, bijenkorven, een waterput en een mini houthakkersplaats. Helaas loop je wel onder begeleiding van een gids die er streng op toeziet of je niet toch stiekem een huisje ingaat. De meeste huisjes bevatten trouwens helemaal geen ruimte achter de voordeur... Na vele foto’s genomen te hebben liepen we uiteindelijk over een brug en kwamen we aan bij het café Green Dragon waar we nog een biertje hebben gedronken.

Maoricultuur
Gelukkig staat Nieuw-Zeeland ook bekend om zijn rijke Maoriverleden. De Maori waren de eerste inwoners van het land en vele plaatsnamen verwijzen hiernaar. Zo heet bijvoorbeeld het plaatsje Rotorua vertaald ‘tweede (rua) meer (roto)’, omdat een opperhoofd dit als tweede meer had ontdekt. Ik heb twee culturele avonden meegemaakt. De eerste was in Mourea en daar werden we verwelkomd door de Ngati Pikiao stam door een zogenaamde ‘hui’. Dit is een bijeenkomst waarbij je het stamhoofd en de andere Maori begroet door een ‘hongi’, oftewel je geeft elkaar een hand en tegelijkertijd druk je 2x je neus tegen de andere neus aan. Dit gebaar geeft aan dat je elkaars levensadem respecteert. Let op: als je dit 3x doet dan moet je met diegene trouwen! Na het eten werd er nog een ‘haka’ gedaan. Dit is een soort van strijddans waarbij de dansers hum tongen uitsteken en ogen groot maken en wild dansen. Dit wordt ook vaak gedaan voor aanvang van een rugbywedstrijd. Daarna mochten de mannen van onze groep dit gaan oefenen, terwijl de vrouwen de ‘poi’ onder de knie moesten krijgen. Dit is een touwtje met twee lichte bollen aan weerszijden waarmee je een dans kunt doen. Het ziet er makkelijker uit dan het is! Op weg naar de andere culturele avond kwamen we aan bij grotschilderingen. De voorvaderen van de Maori zijn met 5 megagrote kano’s (eigenlijk een soort van catamarans) naar Nieuw-Zeeland vertrokken. Tradities werden alleen verteld en getatoeëerd op lichamen, maar niet opgeschreven. Deze grotschilderingen zijn dan ook wel een bijzondere overlevering. Bij Kohutapu Lodge aan het Aniwhenuameer (let op: wh spreek je uit als f ) aangekomen werd de ‘hangi’ klaargemaakt. Dit is eten dat ze in allerlei doeken wikkelen en dan in de grond stoppen. De grond bestaat uit warme stenen en stoom, waardoor het eten gaar wordt. Een paar uur later wordt het eten weer uitgegraven en konden we als een grote ‘whanua’ (familie) genieten van heerlijke kip, (zoete) aardappelen, varkensvlees en groentes met zelfgebakken brood erbij. Alles wat overblijft aan eten wordt verspreid onder de ouderen van het dorp. In deze regio heerst veel armoede en zijn gangs actief. Het was nu zomervakantie voor de kinderen, maar normaal gesproken gaat de Stray bus ook naar scholen om dit eten uit te delen aan de schoolkinderen. Zij leren van de toeristen dat er ook andere landen bestaan met andere tradities en gewoontes en dat er meer beroepen zijn dan alleen bij de plaatselijke McDonald’s of garages aan de slag te gaan. We kregen brieven te lezen waarin de kinderen schrijven dat ze dankzij de toeristen nu graag piloot of advocaat willen worden en dat Nederland plat is haha. Een mooi project!

East Bro Tour
Tussen de culturele avonden door zijn we ook een lang weekend afgereisd naar de oostkust van het Noordereiland. In Gisborne zette James Cook in 1769 als eerste blanke man voet aan wal in Nieuw-Zeeland. De Nederlander Abel Tasman had in 1642 Nieuw-Zeeland al ontdekt, maar was nooit aan land gegaan. De bemanning van James Cook kwam echter in aanraking met de vijandige Maori waarbij een aantal lui aan weerszijden het loodje legde. Ze vertrokken dus snel naar een ander gedeelte in Nieuw-Zeeland zonder nieuwe voorraden in te kunnen hebben slaan. De naam van het gebied wordt daarom Poverty Bay genoemd. Gelukkig is de omgeving tegenwoordig rijk aan vele wijngaarden. Na een schitterende zonsopgang (moest wel al om half 6 opstaan hiervoor) zijn we dan ook om 10 uur ’s ochtends gaan wijnproeven! Mijn favoriet was een Pinot Grigio uit 2014 met de na 7 glazen geproefd te hebben zeer toepasselijke naam Hihi. Vanuit Gisborne wordt ook veel hout verscheept naar China. Vrachtwagens rijden af en aan met grote boomstammen erop. Verder bezochten we dit weekend nog de oostelijkste vuurtoren van het land met een fantastisch uitzicht over zee en bergen op de achtergrond, een Maori kunstatelier waar grote Maoribeelden gemaakt worden, zagen we schitterende verlaten stranden, proefden we manukahoning en macadamianoten en hebben we gechilled in een hot tub tijdens de zonsondergang met uitzicht op zee. Op mijn verjaardag (26 januari) kwamen we weer terug in Rotorua, waar ik ’s middags ben gaan raften van een 7 meter hoge waterval en ’s avonds een feestje heb gebouwd. De beste verjaardag die ik ooit heb meegemaakt, in Nieuw-Zeeland…

Wai-O-Tapu
De volgende dag gingen we naar Wai-O-Tapu. Dit is een geothermisch gebied dat me erg veel aan IJsland en Bolivia deed denken. Eerst was de Lady Knox geiser als toeristische attractie aan de beurt. Met behulp van een gids die wat zeepsop in het gat gooit, spuit de geiser elke ochtend klokslag kwart over tien. In het verleden werden gevangenen verbannen naar dit gebied en deze geiser was ’s avonds hun ‘televisie’. Daarna gingen we het park in en zagen we overal modderbaden bubbelen, groene, gele en rode meren stomen van de onderaardse warmte en stonk het naar rotte eieren. Erg indrukwekkend om te bedenken dat dit allemaal vanuit de grond naar bovenkomt.

Blue Duck
Via Lake Taupo (het meer schijnt even groot als Singapore te zijn) en de Huka Falls (deze watervallen kunnen binnen 3 seconde een heel Olympisch zwembad vullen) kwamen we aan het eind van de middag aan in Whakahoro gelegen tussen allemaal bergen. Een erg idyllische plaats waar nog de blue duck voorkomt. Deze eend schijnt als camouflagetruc te kunnen veranderen in een steen. Ik heb wel heel veel rotsen en stenen gezien, maar of daar ook een eend tussenzat… Wel ben ik een schitterende tocht van 5 uur te paard gaan maken waar we allemaal bergen, schapen en vogels zagen. Uiteindelijk kwamen we uit bij een waterval. Wat verkoeling was erg welkom!

Tongariro Alpine Crossing
Om een dag voor deze hike van 7 uur bestaande uit 19,4 kilometer te gaan paardrijden was spierpijntechnisch misschien niet het slimste idee. Je gaat namelijk een aantal vulkanen beklimmen waar je onder andere Mount Doom uit Lord of the Rings ziet. Je moet dus eerst naar boven zien te komen. Gelukkig zijn er trappen aangelegd Devil’s Staircase genoemd, maar elke 10 minuten was ik flink buiten adem. Het was fijn toen er weer een vlak stuk aankwam. Na dit stuk begon er weer een klim- en klautertocht en uiteindelijk kwam je aan bij de Red Crater dat wel echt de moeite waard was. De temperatuur was al flink gedaald, maar het hoogste punt van 1886 meter was bereikt! Daarna volgden nog een aantal heel mooie turkooizen meertjes met daarna een groot meer en toen de weg terug. En die was lang en er leek maar geen eind aan te komen… Op een gegeven moment waren er waarschuwingsbordjes met ‘Active volcanic hazard zone, keep your stops to a minimum’. Een paar jaar geleden is hier namelijk nog een vulkaan uitgebarsten. Uiteindelijk is het gelukt om de parkeerplaats te bereiken en ik ben best een beetje trots op mezelf! Ik heb bij het hotel wel een uur in de jacuzzi gezeten om mn spieren te laten ‘weken’.

Wellington
De hoofdstad van Nieuw-Zeeland met een kleine 200 duizend mensen was mijn laatste stop van het Noordereiland. Ik verbleef hier wat langer en merkte voor het eerst dat het ook kan regenen hier. Ik heb lekker de toerist uitgehangen door met een cable car (soort treintje) naar boven te gaan en via de botanische tuinen en de ‘bijenkorf’ waar de regering inzit weer naar beneden te lopen. Gelukkig was het opgehouden met regenen toen. Ook het museum Te Papa bezocht dat gratis toegankelijk is. De afdeling ‘Passports’ gaf een goede indruk hoe immigranten na de Tweede Wereldoorlog aankwamen en hun plek vonden in Nieuw-Zeeland. Tot slot nog Mount Victoria van slechts een uurtje beklommen en op 4 februari met de ferry naar het Zuidereiland gereisd. Irna ging hier verder met Stray, terwijl ik naar mijn familie ben gegaan.

Familie Lagesse
Ik had met Martine, de dochter van Oom Vic, afgesproken om bij haar gezin langs te komen. Eerst had ik nog een dag de tijd om Christchurch te bekijken. Erg indrukwekkend om te zien wat een impact de aardbevingen van 2010 en 2011 hebben gehad op de stad. En hoeveel energie er wordt gestopt in de opbouw ervan. Ik had wel de indruk dat iedereen weer vooruit kijkt hier. De nieuwe stadsplannen waar elke inwoner over heeft kunnen meedenken vond ik erg leuk om te zien! Vrijdag was het 6 februari oftewel Waitangi day. Dit is een nationale feestdag en dat betekent een lang weekendje weg. Martine, Bruno en hun zoon Daniel haalden mij donderdagavond op in Christchurch en na een tocht van een aantal uur kwamen we aan bij de kampeerplaats. Eigenlijk een stuk land van een boer die daar een houten bouwwerk inclusief kraan en stromend water heeft aangelegd met daaromheen een aantal picknicktafels, bbq’s en verderop een wc in een houten huisje. De plek wordt omringd door heuvels en er stroomt een riviertje. Met een aantal families hebben we hier gekampeerd, heerlijk gezwommen daar en met een rubberen band de rivier afgestroomd. Ook heb ik wat schietlessen gehad en geoefend met kleiduivenschieten, waarvan het eerste schot meteen raak was. Er volgde een groot applaus. ’s Avonds op jacht geweest en daar mn eerste haas geschoten! Konijnen en hazen horen eigenlijk niet thuis in Nieuw-Zeeland en ze schijnen evenveel als schapen te eten. Op zich horen schapen van oorsprong ook niet hier, maar de boer vindt het niet erg om wat minder hazen/konijnen te hebben.

En nu ben ik een aantal dagen in Timaru bij mn familie om lekker te genieten van de zomerse temperaturen (zo’n 21 à 25 graden), m’n foto’s op orde te brengen en wat spulletjes te kopen. De start op het Zuidereiland is heerlijk begonnen. Dank nog voor jullie leuke reacties en verjaardagswensen. Ik heb niet altijd wifi en dat is weliswaar afkicken, maar stiekem ook best relaxt ;-)