NSW - Sydney and the Blue Mountains

G’day,

Mijn eerste maand in Australië zit erop. Wat was het fijn om na Nieuw-Zeeland weer in een echte wereldstad te kunnen rondlopen. Ik ben namelijk gestart in Sydney! Om het Opera House te zien is echt gaaf. Al vanaf de Botanische tuin vang ik een glimp op van de witte `schelpen’ van het dak. Bij de haven aangekomen ligt de Opera house te blaken in de zon. Ik ben een gratis stadswandeling aan het maken en de gids laat ons zien waar de kolonisten aan land kwamen. Dat was op 26 januari 1788. De nationale feestdag van Australië is dan ook 26 januari en dat is toevallig ook mijn verjaardag. Waarschijnlijk ben ik dan nog wel ergens in Australië dus dat wordt een mooi feestje :)

Macquarie
Verder blijkt generaal Macquarie een flinke stempel op de stad gedrukt te hebben. Britse gevangenen werden naar Australië verbannen. In 1808 vindt een grote Rum Rebellion plaats en Macquarie moet de rust terugbrengen. Er werd namelijk niet betaald in muntstukken maar met rum. Hij laat gaten in Spaanse munten slaan zodat ze vanaf dan de Australische munteenheid zijn. Ook laat hij ziekenhuizen bouwen en zorgt hij ervoor dat iedereen links rijdt. Nog steeds zie je in het straatbeeld sporen van Macquarie zoals de Macquarie Bank, Macquarie Place, Macquarie Street en de stad Port Macquarie ligt zo’n 385 kilometer boven Sydney.

Bondi Beach & Manly Beach
Het relaxte van Sydney is dat de stranden om de hoek liggen. Kwartiertje met de trein en kwartiertje met de bus en voila daar ligt Bondi Beach. Er wordt druk gesurft. Ik houd het bij zwemmen en dat is vanwege de hoge golven al ruig genoeg. Op een zondag maak ik samen met drie Nederlanders een wandeling van Bondi Beach naar Coogee beach (spreek uit: Gucci). Een schitterende wandeling langs verschillende stranden met zelfs een ‘ocean pool’; een zwembad in de zee. Op een woensdagavond pak ik de ferry naar Manly Beach. De zon gaat al onder en ik vaar langs het verlichte Opera House met de Harbour bridge op de achtergrond. Schitterend! Na een klein half uurtje varen kom ik aan bij Manly Beach. Langs het strand is een grote boulevard met allerlei eettentjes. Het doet me denken aan Spanje.

Blue Mountains
In m’n hostel kom ik een vrouw uit Canada tegen die ik al had ontmoet in de Stray-bus in Nieuw-Zeeland. We hadden geen Facebook of iets dergelijks uitgewisseld dus het is een verrassing om haar weer te zien. Ze vertelt met dat ze al een aantal weken in Australië is en dat ze door een gezin in de Blue Mountains is ‘geadopteerd`. Dat klinkt goed. Ik vraag haar of dit gezin het erg zou vinden als ik ook een aantal daagjes langs kan komen. Dat is absoluut geen probleem, dus een week later stap ik op de trein naar Leura in de Blue Mountains. Het is al donker als ik aankom, dus van de bergen is nog weinig te zien. De moeder Wendy haalt me op en vervolgens ontmoet ik haar man Michael en twee kinderen: Jemima van 15 en Simeon van 12. De volgende dag blijk ik op zo’n 1000 meter hoogte te zijn en heb ik een schitterend uitzicht op glooiende bossen. De herfst is aangebroken dus de Europese bomen verkleuren. Het overgrote deel bestaat echter uit Eucalyptusbomen ook wel gumtrees genoemd, dus die blijven het hele jaar groen. Ook zie je hier geen mussen of kraaien zoals we in Nederland kennen, maar vliegen witte kaketoes met een gele kuif rond en zie je felrode papegaaien met blauw vleugels rustig op het gras zitten. En dan heb je nog de magpie die lijkt op een uitvergrote ekster die parmantig rondloopt.

Blauwe bergen
In het plaatsje Katoomba vind je de Three Sisters. Dit is geen overzeese kroeg zoals ik die ken uit Groningen, maar het blijkt een rotspartij te zijn waar je met een beetje fantasie drie zusters gebroederlijk naast elkaar ziet zitten. Het uitzicht over de vele valleien en eindeloze groene zee met blauwe bergen op de achtergrond neemt echter mijn volle aandacht in beslag. De Blue Mountains heten zo, omdat er een blauwe waas oprijst uit de olie afkomstig uit de bladeren van de Eucalyptusbomen. De kolonisten konden eerst de weg niet vinden door de bergen. Zij waren gewend om het dal te volgen maar liepen telkens vast. De Aboriginals echter wezen hen de weg die leidt over de bergtoppen. Die moet je volgen om verder het gebied in te trekken. Ook nu nog loopt er één grote weg en treinspoor over de toppen naar de Blue Mountains. Elk dorp is hierdoor gesplitst in een noordzijde en een zuidzijde en kent daardoor de ‘goede’ en de ‘slechte’ kant van het dorp. Alleen verschilt het weer van dorp tot dorp welke kant dit precies is…

Bosbranden en overstromingen
Een paar jaar geleden woedde in de Blue Mountains een zeer grote bosbrand. We nemen een kijkje bij het gebied en ik tref een zwartgeblakerd bos aan. Maar hier en daar verschijnen alweer groene struikjes en jonge boomstammen. De gumtree is namelijk in staat om na zo’n brand weer te gaan groeien. Op het moment dat ik er ben, is zo’n brand slecht voor te stellen. Zeker als het dagen achtereen regent en op het nieuws te zien is dat een paar uur rijden verderop grote overstromingen zijn, waarbij zelfs een aantal huizen weggedreven zijn! Helaas ook een aantal doden. Bondi Beach verschijnt in het nieuws als één grote zandbak waarbij de boulevard en het skatepark onder het zand zijn bedolven. Gek idee om te beseffen dat ik daar nog gelopen heb in een heerlijk zonnetje met geen wolkje aan de lucht.

Goulburn
Via de familie waar ik verblijf en waarbij ik twee keer per dag de bijbel lees en dus ook op zondags naar de kerk ga, kom ik in aanraking met een oudere mevrouw van de kerk. Haar dochter woont in Goulburn en heeft me uitgenodigd om een aantal dagen daarheen te gaan. Het is een treinreis van zes uur, maar ik betaal daar slechts 5,81 dollar voor! De Opalkaart die ik heb aangeschaft is namelijk een soort van ov-chipkaart voor Sydney en (ver) daarbuiten. Het subsidieert reizen met de trein/bus/ferry van Sydney naar buitengebieden. Op zondags betaal je slechts 2,50 dollar. In de meeste treinen kun je de rugleuning draaien naar de andere kant zodat je vooruit kunt kijken als je dat wilt. Een erg handig systeem! Ik verblijf bij de dochter en haar gezin waarvan de twee kinderen doordeweeks in hun uniform naar school gaan. We voeren de paarden, kijken bij een nieuwbouwwijk waar in tegenstelling tot Nederland elk huis anders is en we lunchen met haar man in een café/fietswinkel. Aparte combinatie! Op de terugweg reis ik door een schitterend heuvelachtig landschap met overal veel paarden en stoeterijen. Op een gegeven moment zie ik vanuit de verte een uitvergroot konijn zitten op het gras. Zodra de trein dichterbij komt, blijkt het een kangoeroe te zijn. Mijn eerste wilde kangoeroe! Een uur verderop blijken straten en grasvelden nog steeds onder water te staan vanwege de heftige regen die gevallen is.

Bush dance
Weer terug bij de familie in Leura is ook hier na twee weken Paasvakantie de school begonnen. Wendy is een home school teacher dus er wordt thuis een strak schema gehanteerd waarbij elk uur een ander vak aan bod komt. Wel komt het erop neer dat de kinderen vooral veel zelfstudie doen. Sporten wordt gedaan met andere kinderen die thuis les krijgen. Verder help ik Wendy bij het schoonmaken en opruimen van de keukenkastjes en de linnenkast. Ik ga mee op familiebezoek en ben aanwezig bij een aantal verjaardagen. Ik maak via Albelli een fotoalbum van Nieuw-Zeeland en verzend dit naar m’n ouders (die er erg blij mee zijn). Op Koningsdag verdiep ik me in het maken van boerenkool met kransky (de worst die het dichtst bij rookworst komt), bak ik tompouces, boterkoek en poffertjes. En als een van de hoogtepunten hier leer ik de bush dance te dansen. Denk hierbij aan de Titanic waarbij Leonardo en Kate in de 3e klasse uitbundig gearmd aan het dansen zijn en van de ene naar de andere partner zwieren. Iedereen draagt geruite overhemden waarbij de vrouwen hun haar in twee strengen gevlochten hebben en de mannen een Australische cowboyhoed dragen. Het orkest bestaat uit een violist, gitarist en pianist. Kortom een avond om niet te vergeten!

Boerderijwerk
Het solliciteren gaat iets minder vlot dan ik in eerste instantie gedacht had. Ik focus me vooral op boerderijwerk waardoor ik mijn working holiday visum met een tweede jaar kan verlengen. Uiteindelijk heeft de familie waar ik verblijf een adresje voor me in Gunnedah op zo’n zes uur reizen van Sydney vandaan. Net als in Nederland gaat het dus om netwerken. Ik type dit stukje tijdens de treinreis naar Gunnedah en geniet van het afwisselende landschap. Ik heb wel zin in een nieuw avontuur. Hoop alleen dat het iets droger en warmer is dan de Blue Mountains. Tja, de herfst is nu eenmaal echt aangebroken hier in de staat New South Wales (NSW)…